«Έφυγε» η σ. Τζία Γιοβάνη

Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε ένα «δικό μας» άνθρωπο, τη σ. Τζία Γιοβάνη, η οποία «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 61 ετών. Η Τζία, έγραφε την κριτική κινηματογράφου και άλλα πολιτιστικά θέματα στο «Ριζοσπάστη» και είχε την επιμέλεια της εκπομπής «Κινηματογραφικές Σημειώσεις» στο webradio 902.gr.

Η Τζία γεννήθηκε στις 7 Νοέμβρη του 1955 στη Νέα Ιωνία. Ο πατέρας της, ο Αντώνης Γιοβάνης, είχε καταγωγή από το Καρπενήσι (από το χωριό Ανδράνοβα ή αλλιώς Ασπρόπυργος). Ήταν πολύ δραστήριος οπαδός του Κόμματος και γι’ αυτό το λόγο «εκδιώχθηκε» και από το χωριό του για πολλά χρόνια. Ήταν δικηγόρος στο επάγγελμα και ήταν γνωστός στη Νέα Ιωνία ως ο δικηγόρος που δεν έπαιρνε λεφτά από τους φτωχούς. Διετέλεσε Πρόεδρος του Ιωνικού Συνδέσμου στη Νέα Ιωνία για αρκετά χρόνια. Η μητέρα της Τζίας, Ειρήνη Γιοβάνη, γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία, ενώ οι γονείς της ήρθαν από τη Σμύρνη το 1922. Δεν είχε ποτέ την ίδια, φανερή, σχέση με το Κόμμα όπως ο πατέρας της όμως πάντα το στήριζε και με το παραπάνω. Το 1958 γεννιέται ο μικρότερος αδερφός της, ο Νίκος. Οι γονείς τους, έστειλαν τη Τζία και τον Νίκο στην Ιταλική σχολή να φοιτήσουν.

Από πολύ μικρή απέκτησε δεσμούς με το Κόμμα. Συμμετείχε μαζί με τον πατέρα της στην 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης και μάλιστα διάβασε ποίημα δίπλα στον Μ. Θεοδωράκη. Από πολύ μικρή ηλικία είχε πολιτικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Πάντα διερευνούσε, διάβαζε, έψαχνε.

Το 1974 έδωσε εξετάσεις για τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στην οποία πέρασε 3η. Της άρεσε και είχε ταλέντο στο θέατρο, αλλά η κινηματογραφική σκηνοθεσία της άρεσε περισσότερο. Την ίδια χρονιά οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Τελείωσε τις σπουδές της στο Εθνικό Θέατρο και εργάστηκε για κάποια χρόνια σε διάφορα θέατρα (με τον Κατράκη, τη Λάσκαρη και άλλους) συμμετέχοντας σε παραστάσεις.

Το 1979 γνώρισε το μετέπειτα σύζυγο της Σβεν Μάλεν και το 1981 μετακόμισε στη Σουηδία όντας πια και μέλος του Κόμματος. Παντρεύτηκαν τον Απρίλη του 1982 και το 1985 απέκτησαν την κόρη τους, Αντονέλλα.

Η Τζία έμεινε στη Σουηδία για 28 χρόνια και παρέμεινε δραστήριο και μαχητικό μέλος του Κόμματος καθ’ όλη αυτή την περίοδο παρά τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και εκεί οι Οργανώσεις του Κόμματος μετά τη διάσπαση. Στη Σουηδία εργάστηκε σε πολλές δουλειές, σε έναν ελληνικό παιδικό σταθμό, στο ραδιόφωνο ως παραγωγός ελληνικής εκπομπής, στην Ελληνική πρεσβεία ως μεταφράστρια και σε όλες τις δουλειές που έκανε πάντα έβρισκε τρόπο να ασχοληθεί με θέματα που άπτονταν του πολιτισμού, του θεάτρου και του κινηματογράφου, πάντα άφηνε το στίγμα της. Στη Σουηδία επίσης συνέχισε τις σπουδές της. Όντας έγκυος, ξεκίνησε να σπουδάζει Ιταλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην ιταλική φιλολογία, συνέχισε σπουδάζοντας θεωρία και κριτική κινηματογράφου.

Στη Σουηδία ασχολήθηκε ενεργά και με την Ελληνική Κοινότητα της Στοκχόλμης, πολιτικά και πολιτιστικά, συμμετέχοντας στο Θεατρικό θίασο.

Το 2008 επέστρεψε στην Ελλάδα μόνιμα και εντός του πρώτου χρόνου ανέλαβε δουλειά ως κριτικός κινηματογράφου στο «Ριζοσπάστη». Από το Μάη 2014, όταν και ξεκίνησε το webradio «902.gr», βοηθούσε αναλαμβάνοντας την επιμέλεια της εβδομαδιαίας εκπομπής «Κινηματογραφικές Σημειώσεις».

Το 2009 αρρώστησε για πρώτη φορά με καρκίνο, αλλά τον νικά. Γίνεται μέλος της ΠΕΚΚ, της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, συμμετέχει στην κριτική επιτροπή στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης εκ μέρους της Ελλάδας. Το 2013 αρρώστησε για δεύτερη φορά.

Η Τζία ήταν ένας άνθρωπος ζωντανός, που χαιρόταν τη ζωή, τη ζούσε στο 100%. Γι’ αυτό ίσως και δεν αντιμετώπισε ποτέ την αρρώστια της με φόβο. Συνήθιζε να λέει πως «μέχρι να πεθάνουμε, ζούμε!» και πως δεν «έχω απωθημένα, γιατί έχω ζήσει μια πολύ πλούσια ζωή, τα έχω κάνει όλα». Το Κόμμα έπαιζε τεράστιο ρόλο σε ό,τι έκανε, δεν υπήρχε φίλος και γνωστός, στην Ελλάδα και στη Σουηδία, που να μην την ήξερε ως κομμουνίστρια. Έδινε μάχες παντού. Μέχρι και στο νοσοκομείο που πήγαινε για θεραπείες, ήταν πάντα ετοιμοπόλεμη με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι, συζητούσε με τις νοσοκόμες αλλά και με άλλους ασθενείς. Είχε σταθερή ανησυχία για τον ιδεολογικοπολιτικό της εξοπλισμό. Αγαπούσε και εκτιμούσε το Κόμμα όσο τίποτε άλλο.

Ήταν μια γυναίκα δυνατή, μαχήτρια σε όλα της. Κανένας δεν το πίστευε ότι ήταν σοβαρά άρρωστη, κανένας δεν τη λυπήθηκε ποτέ, γιατί δεν έδινε σε κανένα λόγο να τη λυπηθεί. Πήγαινε στη δουλειά της κανονικά, κατέβαινε στις πορείες του Κόμματος και ας είχε κάνει θεραπεία μόλις την προηγουμένη μέρα. Η δουλειά στην εφημερίδα της έδινε ζωή, ένιωθε τυχερή που έκανε το όνειρό της πραγματικότητα.

Έφυγε όρθια, με το κεφάλι ψηλά και όχι ηττημένη από τον καρκίνο. Εκείνη τον νίκησε, με τη στάση της.

Η κηδεία της θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα 1η Αυγούστου.

Στην κόρη της, σ. Αντονέλα, στον αδελφό της και σε όλους τους οικείους της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Πηγή: 902

Νομοσχέδιο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού φέρνει το υπουργείο Παιδείας

Ενα ακόμα νομοσχέδιο από τα τέσσερα που είχε προαναγγείλει το υπουργείο Παιδείας ότι θα προωθηθούν άμεσα, μέσα στον Ιούλη, είδε χτες το φως της δημοσιότητας και δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 15 Ιούλη. Πρόκειται για το νομοσχέδιο με τίτλο «Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση – Διαπολιτισμική Εκπαίδευση», που αφορά κατά κύριο λόγο τα ελληνικά σχολεία και τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας του εξωτερικού.

Με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό έχει υποστεί μεγάλη συρρίκνωση και μετράει τραγικές ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, παρά το ότι οι Ελληνες μετανάστες στο εξωτερικό έχουν αυξηθεί, το νομοσχέδιο δεν φέρνει καμιά αισιοδοξία ότι θα αντιστραφεί αυτό το κλίμα, αφού στο άρθρο 5 σημειώνει κατά λέξη ότι το υπουργείο Παιδείας «μπορεί να ενισχύει τις μονάδες ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό»… Με άλλα λόγια, δεν είναι υποχρέωση του υπουργείου η λειτουργία αυτών των μονάδων και η χρηματοδότησή τους, μπορεί να τις ενισχύει, μπορεί και όχι.

Η αγωνία της κυβέρνησης να εξοικονομεί πόρους όπου μπορεί από την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού, φαίνεται από διάφορες διατάξεις του νομοσχεδίου και ιδιαίτερα τις διατάξεις που αφορούν τα «Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού». Προβλέπεται, για παράδειγμα, ότι μπορούν να λειτουργούν τέτοια τμήματα «ενταγμένα σε ΑΕΙ της ημεδαπής τα οποία προσφέρουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση», άρα εξοικονομούνται έτσι εκπαιδευτικοί. Ακόμα κι αν δεν εντάσσονται όμως σε ελληνικά ΑΕΙ, προβλέπεται γενικά για τα Τμήματα: «Η διδασκαλία μπορεί να πραγματοποιείται και εξ αποστάσεως, με τη χρήση των νέων Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνίας ειδικά σε περιπτώσεις ολιγομελών τμημάτων σε απομακρυσμένες περιοχές, όπου είναι ανέφικτο οικονομικά να αποσπαστεί εκπαιδευτικός». Επίσης, προκειμένου να χρηματοδοτήσει το ίδιο το υπουργείο Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας, θέτει προϋποθέσεις για τον αριθμό των μαθητών που τα παρακολουθούν (να είναι πάνω από 50) και για τις απουσίες τους (να μην υπερβαίνουν το 20% των ωρών διδασκαλίας).

Παράλληλα, βάζει τα Τμήματα αυτά σε μια διαδικασία αξιολόγησης ανά τριετία και ορίζει ρητά ότι θα πρέπει «να διατηρούν σε ψηφιακή μορφή i) ημερήσιο παρουσιολόγιο μαθητών ανά ώρα διδασκαλίας και ii) αρχείο των μαθητών τους που μετέχουν στις εξετάσεις για την απόκτηση πιστοποιητικού ελληνομάθειας. Τα ανωτέρω αποστέλλονται μέσω του Συντονιστή Εκπαίδευσης στην αρμόδια Υπηρεσία του υπουργείου». Επιπλέον, συστήνει στο υπουργείο Παιδείας και μια Μόνιμη Επιτροπή για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των φορέων παροχής εκπαίδευσης στο εξωτερικό και των μονάδων που λειτουργούν, η οποία και θα εισηγείται στον υπουργό για την επιχορήγησή τους.

Συστήνεται, επίσης, «Πιστοποιητικό Ελληνομάθειας», για το οποίο οι όροι και οι προϋποθέσεις απόκτησής του και η διαδικασία των εξετάσεων θα οριστούν με προεδρικό διάταγμα.

Ακόμα, προβλέπεται ότι όλες οι εκπαιδευτικές μονάδες (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) που μέχρι τώρα «λειτουργούν με ελληνόγλωσσο πρόγραμμα, μετατρέπονται σε δίγλωσσες σε όλες τις βαθμίδες ύστερα από σχετικές διμερείς συμφωνίες» από το σχολικό έτος 2017-18. Και στους μαθητές των δίγλωσσων εκπαιδευτικών μονάδων «χορηγείται τίτλος σπουδών που αναγνωρίζεται ως ισότιμος των τίτλων των αντίστοιχων σχολείων της ημεδαπής και της ξένης χώρας».

Συστήνεται, επίσης, Συμβούλιο Επιλογής στο υπουργείο Παιδείας, για να επιλέγει τα στελέχη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό (συντονιστές και διευθυντές σχολικών μονάδων) με βάση τα τυπικά προσόντα αλλά και με συνέντευξη.

Για τους εκπαιδευτικούς που αποσπώνται σε σχολεία του εξωτερικού με μισθό στην Ελλάδα και επιμίσθιο στο εξωτερικό, προβλέπεται μεταξύ άλλων: «Η παροχή του επιμισθίου είναι σε άμεση συνάρτηση με την παροχή διδακτικού έργου. Αν για οποιοδήποτε λόγο, ο εκπαιδευτικός κατά τη διάρκεια της απόσπασής του δεν παρέχει διδακτικό έργο πέραν του διμήνου, η παροχή επιμισθίου διακόπτεται, για να επαναληφθεί όταν αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά του». Κοινώς, αν κάποιος αποσπασμένος εκπαιδευτικός π.χ. στη Γερμανία ή στη Βρετανία αρρωστήσει σοβαρά και χρειαστεί να νοσηλευτεί για πάνω από δυο μήνες, θα αναγκαστεί να διακόψει την απόσπασή του και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Γενικότερα, στο νομοσχέδιο γίνεται μια προσπάθεια αυστηροποίησης και ελέγχου των αποσπάσεων και της χορήγησης επιμισθίου, συνεχίζοντας ουσιαστικά την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, την ώρα, βέβαια, που οι ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία του εξωτερικού βοούν και το επιμίσθιο είναι απαραίτητο σε χώρες με υψηλό κόστος διαβίωσης.

Στο σκέλος, τώρα, της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, το νομοσχέδιο ορίζει ότι τα διαπολιτισμικά σχολεία που ιδρύθηκαν με το νόμο 1566/85, μετατρέπονται σε Πειραματικά Σχολεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και αναπτύσσουν σε συνεργασία με τα ΑΕΙ πειραματικές μεθόδους διδασκαλίας. Ορίζεται, ακόμα, ότι με απόφαση των υπουργών Παιδείας και Οικονομικών, μπορούν να ιδρύονται και νέα Πειραματικά Διαπολιτισμικά Σχολεία (ή να μετατρέπονται κοινά σχολεία σε τέτοια), τάξεις υποδοχής στα κοινά σχολεία κ.ο.κ.

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη 8 Ιούλη 2016